Dag 22 - Vr. 30 november 2007

Na het ontbijt gaan we een kwartiertje later weg, om 08.45 uur (dat was uitslapen dus). Ik geloof dat de accu leeg was en Dung was er even een gaan halen met een van de jongens verderop, we zien hem in ieder geval aankomen op een scooter met zo’n ding tussen zijn knieen. De bus start en op weg zijn we richting Bac Ha een bergplaatsje weer dieper het Noorden in. We hebben een weekendtas moeten pakken, want de laatste 27 km gaan we met een minibus waar we net allemaal in passen. Dit omdat we dan door een pas (21 km) moeten die vrij smal is. Het gebied wordt weer mooier, steeds meer terrasvorming en veel waaierpalmbomen, ik zou wel honderden Ikebana schalen kunnen maken, zo veel mooie planten en bloemen zie ik hier. In dit gebied gaan we kennismaken met de etnische minderheden, er wonen er hier 13f van. We stoppen voor een fotostop bij een stuwmeer dat voor opwekking van electriciteit wordt gebruikt, het Che Baumeer. Ze zijn hier ook bezig met een grote toeristische attractie zodat over het meer gevaren kan worden. We maken ook fotostops bij de Dao (spreek uit: Zao) dorpjes, waar wat mensen in hun prachtige klederdracht uit komen lopen, we kunnen foto’s maken. We mogen de dorpjes niet in. Dit gebied is pas sinds 1996 vrijgegeven voor groepstoerisme en de dorpjes zijn beschermd, de mensen komen gelukkig zelf naar ons toe. Er zijn 580.000 H’Mong mensen en 640.000 Dao mensen. Per groep onderscheiden ze zich ook weer, zo heb je bijv. de rode Dao, die met rode versierselen op hun hoofd lopen, of de witte, of de zwarte. Ook heb je de rode, witte of Flower H’Mong en nog een groperig de Thy (spreek uit Thee), die voornamelijk in het zwart gekleed zijn. Prachtig om te zien deze Dao mensen met hun kleurrijke rokken en mutsen. De huizen van de Dao zijn vaak op palen gebouwd, ook daar stoppen we voor een foto, dit vanwege verkoeling en ook tegen ongedierte. Anderen hebben huizen half op palen en half uit een berg gehouwd. We zien veel mooi diep oranje gekleurde mais te drogen liggen overal, ook weer een specialiteit van dit gebied. We stoppen ook bij een typisch Nung huis en stoppen ook nog eens voor een foto van de lange hangbrug over de rivier Caay, en zijtak van de Rode rivier.

We zijn nu in de Lao Cai provincie, waar we onze laatste 2 bestemmingen gaan bezoeken, Bac Ha en Sapa. En inderdaad het wordt kouder!
We worden met de bus even tot stoppen gemaand en een mannetje met een tuinslang loopt rond de bus om de onderkant te spuiten. Is tegen vogelpest zegt Rene, hoewel het niet veel zal helpen, hebben ze zo toch het gevoel dat ze er iets aan gedaan hebben... oke dan.

Intussen zijn we overgestapt op een minibus en maken een 27 km. lange rit steeds hoger en hoger door een pas, we gaan 800 meter hoog en we hebben het koud! Onze eigen bus zien we over 2 dagen weer, Dung zal in de bus slapen en heeft een dikke deken bij zich die Rene geregeld heeft. Tuan zit in de jeep met onze tassen. En Hieu is onze chauffeur van de minibus, een aardige jongeman die uit deze streek komt en ook een kei van een chauffeur is. Onderweg zijn ze met de weg bezig, om die te verbreden, ze halen steeds meer van de kanten weg met bulldozers, daardoor ontstaan ook wel aardverschuivingen. We hebben 2 x even moeten wachten tot de weg vrijgegeven werd. Als we maar voor donker in het hotel zijn....

We komen aan bij ons hotel in Bac Ha, eenvoudig en veel minder mooi of leuk dan Yen Bai. Het is hier echt onwijs koud, onze jeep die achter ons aan reed met de handbagage (en onze vesten), is er nog niet, die had panne onderweg. Aan de overkant van hotel drinken we koffie en ik krijg Rene’s jas even te leen.
‘s Avonds diner in een locatie aan de overkant, een TL-verlichte kantine, waar het lekker eten was en ze hadden hot-lemonjuice die er ingaat als koek, net als de lekkere dikke soep vooraf die wel erwtensoep leek. Ik ga een hete douche nemen en slapen.