Beetje vreemd nog, het lijkt zaterdag, maar het is al zondag. Gewoon nachtje overgeslagen. Heerlijk geslapen trouwens en nog beetje gammel. Beiden compleet bewusteloos. Na het ontbijt maken we kennis met Giang, onze Engels sprekende Vietnamese gids. Het is hier in de zomerperiode ruim 40 graden. Nu is het circa 30 graden, en het miezert een beetje… warme druppeltjes. We gaan varen op de Mekong. De Mekong heeft 9 vertakkingen en komt uit China, dan langs Birma, Laos, Thailand, en Cambodja Vietnam binnen voordat ‘ ie de Zuid-Chinese zee instroomt. De Mekong is 4.500 km lang en is een van de tien grootste rivieren van de Wereld. In Vietnam noemen ze de Mekong ook wel Cuu Long, ofwel 9 drakenrivier, waarbij de 9 voor de vertakkingen staat. Er wonen zo’n 20 miljoen mensen in de Mekong Delta. (In totaal wonen er 84 miljoen mensen in Vietnam.) In de verte zien we de contouren van een te bouwen brug verrijzen, die gaat een van de langste bruggen ter wereld worden, met een overspanning van 2,8 km. De ingenieurs van Vietnam misten de nodige kennis om deze brug te bouwen, ze hebben daarbij nu de hulp van Ruland, Japan en Europa die met kennis (ingenieurs) of geld het project financieren/ondersteunen. De bouw is in 2002 begonnen, planning was om de brug half april 2008 op te leveren, dit gaat eind 2008 worden. In de Mekong Delta leeft circa 12% op een boothuis waar ze onderin de gevangen vis opslaan en aan voorbijvarenden verkopen. 7% gaat met vissersboten de zee op en de rest leeft van rijst- en fruitteelt. De vissersboten zijn er in diverse kleuren, de boten met dezelfde kleur zijn van een eigenaar. Op een boot zit ongeveer 25 man personeel en als ze uitvaren doen ze dat meestal voor een periode van 25 dagen. Er wordt dan zo’n 30 ton vis gevangen dat op de groothandels vismarkt ‘s nachts van 02.00 tot 06.00 uur wordt verkocht aan lokale markten. Leuk aan de bootjes op de binnenwateren is dat de boeg voorzien is van geschilderde vissenogen. Dit doen ze om de watergeesten om de tuin te leiden. Een vis hoort bij het water, een boot niet, door die ogen er op te schilderen hopen ze de watergeesten dus gunstig te stemmen. Dit even tussendoor. Sommige boten varen ook ‘s nachts uit, die hebben van de grote lichtbakken aan de zijkant. Tegenwoordig hebben ook de vrouwen meer inspraak, mede door de Human Rights regels die in Vietnam steeds meer in acht worden genomen. De vrouwen zijn nu bijv. verantwoordelijk voor al het inkomende en uitgaande geld betreffende de visvangst. De bamboestok met 2 manden aan weerszijden symboliseren trouwens de 2 rijstgebieden: de Rode Rivier Delta en de Mekong Delta.We varen langs diverse eilanden, bijv. het Drakeneiland (Een draak is het keizerlijke symbool en staat voor kracht en macht). Op dit eiland, dat 3 km lang is en 500 m breed wonen meer dan 2.000 mensen. Zij leven voornamelijk van de visvangst. Een keer per jaar vindt er stroming vanuit zee plaats waardoor het zoetwater eerder zoutwater is. Dit bemoeilijkt de visvangst. Er wordt hier voornamelijk gevist op de olifantenoorvis (zo genoemd vanwege zijn manier van zwemmen, net zoals het wapperen van een olifantenoor) en de katvis. De Mekong waar we nu op varen is 3 kim breed op dit punt en 11 meter diep bij eb en 13 meter diep bij vloed. De getijden wisselen elkaar 2x per dag af. We zien intussen diverse veerdiensten langs gaan, dit zijn boten die gesupport worden vanuit Denemarken. Even terug naar de boten. Probleem is, of was eigenlijk, dat kinderen die aan boord woonden weinig tot een onderwijs genoten. Tot nu bleven kinderen achter bij de grootouders om naar school te kunnen, maar meestal gingen de kinderen gewoon mee op de boot. De Vietnamese overheid regelt daarom onderwijs voor deze kinderen door hen van boord te laten halen, in een busje naar school te brengen en einde van de dag weer bij de boot af te zetten.
De waterplanten die we op het water zien zijn waterhyacinthen: de stengels hiervan worden gedroogd (bamboe) daarvan worden weer tasjes gemaakt en geexporteerd over de hele wereld. Vietnamezen zijn heel vindingrijk in het hergebruiken van echt alles. Een bijzonder voorbeeld daarvan vinden we op de boot waar we nu op zitten: de microfoonhouder is een afgesneden onderkant van een plastic fles.
We varen langs het Phoenix eiland en Eenhoorn eiland. Op dit laatste eiland leeft men voornamelijk van landbouw (en 10% van vis). Het eiland is 11 km lang en 1 km breed. We gaan aan wal en bezoeken een fruitplantage waar we ananasschijven proeven (met een klein beetje zout gemengd met chili zodat de ananas nog zoeter gaat smaken), daarnaast krijgen we longan (soort lychee), pommolo (grapefruitachtig) voorgeschoteld. En mango waarvan 21 soorten in Vietnam bestaan naast 36 soorten bananen. De kleine banaantjes die we proeven worden vrouwenvingerblaadjes genoemd. Ondertussen drinken we er jasmijnthee bij en genieten van live muziek van 3 dames en 2 heren die op bijzondere muziekinstrumenten typische Vietnamese muziek ten gehore brengen. (Van die ‘sambal bij’ muziek die gehoord in de juiste setting op het juiste moment heel leuk is, maar we zien onszelf er niet meteen een kopen). Op een cd die op tafel lag lezen we Ca nhax tai tu, maar of dat de titel van de cd is of de naam van de band… Na de lekkernijen stappen we over op kleine roeibootjes, we krijgen een Vietnamese punthoed op en we peddelen gestaag door een prachtig natuurgebied, door kleine smalle beekjes waar gigantische water kokokpalmen langs de kanten staan. Weer op onze eigen boot varen we naar de andere kant waar kleine motorbootjes op ons wachten. Met deze bootjes gaan we naar een kokosnootplantage (mmm lekker), een van de grootste in Vietnam. Er zijn 19 soorten kokos trouwens. Leuk om de kokosnootfabriek te zien en hoe het werkt om van kokos lekkere toffees te maken. Er zijn een aantal meisjes aan het werk die razendsnel de snoepjes inpakken. Ik probeer het ook nog, maar dat kan ik wel shaken dus. Bij de fabriek is ook een bijenhouderij, we drinken jasmijnthee met citroen en honing. Met de kleine motorbootjes gaan we weer terug naar onze boot om naar het volgende eiland te gaan: het eiland van de Phoenix, voor de lunch. Dit eiland heeft zo’n 1.000 mensen bevolking. De lunch is lekker: rolletjes rijstepapier waarin olifantenoorvis met water groente erin opgerold, kun je dopen in een sausje. Met de boot varen we na de lunch terug naar de bus. Vanmiddag bezoeken we de Vinh Trang Pagode. Deze tempel is door de Fransen gerenoveerd, daarom zijn er veel Franse ornamenten in te vinden. Er staan twee tempelwachters voor, de lachende nodigt je uit om binnen te komen en de kwade houdt je liever weg. We zien diverse torens, deze vertegenwoordigen overleden monnikken, hoe hoger de toren, hoe verder de monnik in zijn reincarnatieproces is. Binnen vinden we een grote foto met het portret van Ho Chi Minh, met echt baardhaar. Ho Chi Minh wordt ook wel Oom Ho genoemd. En niet Vader Ho zoals in sommige literatuur te lezen valt. In Vietnamese families noemen kinderen hun vaders jongste broer Chu (oom) en de oudste broer Bac (ook oom). Deze oudste broer is het belangrijkste familielid. Oom Ho drukt dus meer respect uit dan Vader Ho. De portretten van Ho hangen door heel Vietnam als oomfiguur. We offeren wierookstokjes bij Sokyamuny Boeddha. Wetenswaardigheidje tussendoor: de boeddhisten geloven in de 4 cycli van het leven: geboren worden, zieken worden, sterven en weer geboren worden. In de Boeddhistische tellingen werkt het dan ook zo: 1,2, 3, 4 en dan is 5 weer 1. Bij 1 denkt een van je kinderen aan je, bij 2 je partner, bij 3 de dokter en bij 4 de begrafenisondernemer... Bau Dei, de laatste keizer van Vietnam heeft deze pagode Vinh Trang uitgeroepen to beschermd monument.
Aan een grote bel hangen allerlei briefjes met wensen van mensen, bij het staten van de dienst wordt de bel geluid, en alle wensen die aan de bel hangen worden naar het Nirvana gestuurd.
In Vietnam zijn twee soorten Boeddhisme: Hinayama dat via India is binnengekomen en het Mahayana, beinvloedt door de Chinese Cultuur.
In de Mekong Delta is trouwens ook veel strijd geleverd met de Amerikanen. Dat de Vietnamezen vindingrijk zijn wisten we al. Een boer heeft hier in oorlogstijd de vliegende mijn uitgevonden, omdat hij de laagvliegende helicopters van de US militairen meer dan zat was. Hij bond een mijn vast aan een stengel bamboe, door de wieken van de helicopter werd de bamboestengel behoorlijk heen en weer geschud, waardoor de mijn tot ontploffing kwam. De luchtdruk die daarna ontstond zorgde ervoor dat de heli naar beneden stortte. Een andere tricky truc van de slimme Viets was het inzetten van zeer giftige bijen: ze verstopten struikeldraden, deze draden waren bevestigd aan bijenkorven en als een US militair zo'n draad beroerde gingen de korven schudden. De verstoorde bijen pikten dit natuurlijk niet en vielen dan zo'n militair aan.
Het was een bijzonder leuke dag, om 17.15 uur zijn we in ons hotel in HCM City, een grote verkeerschaos! Er zijn drie verkeersopstoppingen per dag, ochtend, middag als met name zakenlui ook met lunch gaan en rond 17.00 uur de avondspits. Wij dachten dat we na Delhi in India alles wel gezien hadden, maar dit slaat echt werkelijk alles. Helaas kunnen we geen foto's laten zien nu, maar geloof ons, we hebben met een paar mensen van de groep een klein uurtje alleen maar staan kijken.Er lopen gelukkig Tourist Security mannetjes rond die als je als toerist de straat niet durft over te steken je daarbij helpen. Een hele ervaring! Thuis zien jullie de foto's wel. We hebben lekker gegeten en nog tot circa 22.30 uur gezellig in de lobby van het hotel wat gedronken. Tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten