Om 07.30 uur zitten we in de bus, steeds meer richting Noord Vietnam en de 17e breedtegraad waar de officiele grens tussen Zuid en Noord is. We gaan een half uur later weg omdat we vanwege het slechte weer afgelopen dagen en de kans dat de pas niet goed begaanbaar is, door de tunnel. De tunnel is 7 km. lang en de pas 21, dat scheelt dus. Deze tunnel is trouwens met financiering van Japan gebouwd, eigenlijk een soort lening: 23 is door Japan geschonken en 1/3 moet binnen 20 jaar terug betaald worden, vandaar dat er tol geheven wordt.
We gaan naar de Marmble Mountains waar ook diverse werkplaatsen zijn waar ze van het marmer van de bergen prachtige Boeddhabeelden en nog veel meer beelden maken. Dik en ik hopen er een mooie Boeddha voor in onze tuin te vinden. (Volgend jaar willen we een ZEN-tuin gaan maken namelijk).
Rene adviseert de groep om niet de Marmble Mountains te beklimmen, zoals wel op het programma staat. Dit omdat het heeft geregend en de marmeren treden, die bovendien ook smal zijn, spekglad kunnen zijn. Als je daar valt, val je jezelf direct een botbreuk. Er zijn er een paar die per se toch die klim willen maken. Rene laat ze een papiertje tekenen dat ze dit op eigen risico doen en dat de groep verder reist (met achterlating van een gids), mocht het fout gaan. We geven 'm groot gelijk. Gelukkig gebeurt er niets, de treden waren al een stuk droger omdat het zonnetje ook is gaan schijnen. Daar hebben we trouwens onwijs veel geluk mee, als we in de bus zitten regent het vaak en zodra we er uit stappen schijnt de zon. Niet altijd natuurlijk.
De marble mountains (marmer bergen dus) bestaan uit vijf heuvels van kalksteen en marmer. Deze 5 staan voor de 5 elementen van de kosmos: water, vuur, hout, aarde en metaal (goud). Ze staan bekend om hun grotten en pagodes en om hun rol als veldschans voor de VietCong. De toppen bieden een adembenemend uitzicht op het strand dat door de VS militairen China Beach werd genoemd. (De Amerikaanse mariniers bouwden een verlofcentrum op hier. Er is niets meer van over. In 2003 werd er een nieuwe weg aangelegd langs het strand dat nu omzoomd is door hotels en restaurants die voornamelijk door de lokale bevolking wordt bezocht.) De waterberg is het meest de moeite waard met 156 treden, deze werd begin jaren twintig van de 19e eeuw in opdracht van keizer Minh Mang aangelegd. Achter de Tham Thai pagode voert een pad via een stenen poort naar een grot met 2 niveaus, die de VietCong als militaire basis en als eerstehulppost gebruikte. Jammer dat we de klim niet hebben kunnen maken, maar... Dik en ik hebben wel onze Boeddha gevonden en voor elkaar gekocht (een Boeddha moet je krijgen, dan brengt het geluk), hij wordt verscheept en we hopen 'm voor eind december binnen te krijgen. (zie foto - moi kleine oogjes? Gek he, als je elke dag midden in de nacht moet opstaan...)
In maart 1965 zijn hier bij de kuststrook , bij My Khe Beach trouwens de eerste Amerikanen aan lang gekomen.
In Danang, de 4e grote stad van Vietnam (na op 1 Ho Chi Minh City, op 2 Hanoi en op 3 Hai Phong, tevens grootste havenplaats van Vietnam) zijn we naar het bijzondere Cham museum geweest waar nog veel originele ornamenten van de Chamtorens waar we gisteren waren, bewaard zijn gebleven. Dit museum werd in 1915 gebouwd en bevat circa 300 terracotta, bronzen en zandstenen beeldhouwwerken uit de steden en tempels van het Chamrijk. Het beroemdste werk is de Tra Kieudanser met kenmerkende losse ceinturen en kralenkettingen. Hier kunnen we ook zien hoe de A1 toren, de belangrijkste er in die tijd uitgezien moet hebben. Een replica is nagemaakt op basis van tekeningen van de Fransen. Naar schatting wonen er nog 30.000 Chams in Vietnam, als een van de 54 etnische minderheden.
Rene vertelt dat ze hebben gehoord dat we wel de Hai Van pas over kunnen! Wel mooiere route natuurlijk, dus we gaan er voor. De streek waar we door rijden was voorheen vuurwerkproducerend. In 1996 is dit echter verboden en de mensen zijn gestimuleerd om zich met de visvangst te gaan bezig houden, er waren subsidiemogelijkheden voor aanschaf van vissersboten bijv. De lunch gebruiken we onderweg, verrassing: een vietnamese eigenaresse getrouwd met een Nederlander, dus er staat beef met friet op het menu. Ik denk dat 90% van de groep dat bestelde. Was heerlijk. Hoewel wij het eten hier sowieso best lekker vinden was dit toch een welkome afwisseling.
We rijden Hue binnen, en gaan daar de citadel, de Keizerlijke stad en de Verboden (purperen) Keizerlijke stad bezoeken. Ook hier is heftig gevochten, en de VietCong heeft het zelfs gepresteerd na het Tet offensief in 1968, de Keizerlijke stad in te nemen, 3 weken lang heeft hun vlag hier gewapperd totdat VS en Zuid Vietnam besloten het dan maar te bombarderen.
Inmiddels is het keizerlijke gebeuren een World Heritage complex. Hoewel de regering van HCM in 1945 een einde maakte aan de gloriedagen van Hue als keizerlijke hoofdstad van Vietnam, zijn veel architectonische en culturele overblijfselen van de keizertijd bewaard gebleven. En Vietnam is ook wel trots op Hue, de zwoele voorname stasd waarvan de inwonders eerder in de tijd verloren lijken dan in de tijd achtergebleven. De stads wordt gesplitst door de Perfume River waar we morgen op gaan varen. De Perfure river dankt trouwens zijn naam aan de vele bloemen die langs de kanten stonden en als de wind dan gunstig stond, kwam een zachte bloemengeur over de rivier. Dit zijn de leuke stukjes extra informatie die Rene meegeeft. De citadel is de ommuring van de stad en is 10 km. lang, binnen zijn 9 heilige kanonnen, buitgemaakt bij Tai Sun. 4 zien we voor ons staan en 5 staan aan de andere kant. In de keizerlijke stad leefden alleen de keizer, zijn vrouw, de mannelijke bedienden (eunuchen) en honderden concubines, plus de administratieve en militaire mandarijnen. De bedienden mochten trouwens de stad niet uit. Iedere keizer heeft trouwens een bouwwerk hier neergezet, Minh Mang heeft het meeste gedaan. En Bao Dai heeft hier aangekondigd dat hij ging aftreden. De tegels op de vloer zijn geel/groen van kleur: geel symboliseert de keizerlijke kleur en groen is de kleur van de mandarijnen, op deze manier wilde de keizer harmonie weergeven. Minh Mang was wel een hitsig keizertje mag je wel zeggen, hij lag iedere avond met tenminste 5 vrouwen in bed. En naar verluidt had hij 142 kinderen. Als de keizer buiten de muren trad werd een grote trom geslagen, olifanten, paarden, mandarijnen, alles ging mee. We zijn ook op het binnenplein geweest. Stel je voor: 100'en mandarijnen liggen daar al heel vroeg in de ochtend op hun knietjes te wachten tot de berichten van de keizer komen. Die zit lekker met zijn kont op zijn troon en bepaalt op een gegeven moment dat hij maar eens iets moest gaan zeggen over een nieuwe wet of een nieuwe regelgeving. Dan fluisterde hij zo'n nieuwe wet bij een bediende in het oor, die liep vervolgens naar buiten en maakte het bekend aan de mandarijnen. We mogen even binnen kijken maar mogen daar geen foto's maken, we kunnen het bladgoud aan de pilaren nog onderscheiden. En ook hier zien we weer de drie balken in het plafond die voorspoed, geluk en lang leven symbolieren. Buiten bezoeken we ook de originele bibliotheek van de keizer.
De luchtvochtigheid is hier enorm hoog, 75 tot 80% en dat kun je ook goed zien aan sommige huizen waarvan de buitenmuren totaal vergaan lijken, allemaal vocht (en zout van de kust). Op naar het hotel. Dik en ik hebben een prachtige kamer compleet met eethoek en 4 stoelen, nee, geen Ikea stuff zeg, prachtig tropisch hout met paarlemoer ingelegd. We voelen ons keizer en keizerin. Einde dag zijn we met Rene en nog een paar uit de groep naar de opticien geweest, er zit hier een hele goede met de modernste meetapparatuur. Ik heb niets nodig met zicht 120 (volgens de laserarts), maar Dikkie kan wel een goede bril gebruiken. We zoeken een hele leuke uit, eigenlijk gelijk de 2e die hij in zijn handen had. Morgenmiddag zijn alle brillen klaar. Het hotel is in renovatie, maar je kunt nu al zien dat het prachtig gaat worden. Naast het hotel zit een gezellig winkeltje waar je buiten aan tafeltjes ook lekkere koffie kunt drinken bij Hoey en zijn moeder. Daar hebben we de komende 2 dagen dan ook behoorlijk gebruik van gemaakt. Oja, ik heb nog even naar huis gebeld, heerlijk om je stem gehoord te hebben Mam! Welterusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten