Dag 14 - Do. 22 november 2007

Lekker kunnen uitslapen, soort van zeg maar, om 07.00 uur, 07.30 uur ontbijt en 08.30in de bus voor ritje naar het centrum van Hoi An. Rene vertelt in de bus dat het water in Hue voldoende is gezakt en we er straks met een gerust hart naar toe kunnen. In het centrum aangekomen zien we hier nog de gevolgen van de hoge waterstand, een deel van de straat langs de haven staat nog bijna blank, men is volop bezig de baggerbende van straat te spuiten.
De storm nr. 7 zoals het wordt genoemd is afgewenteld naar het Zuiden, naar het Mekonggebied waar we dus vandaan komen, hier zullen we alleen een staartje, wat grijze plukjes zoals Rene het noemt, meemaken. Dat houdt in beetje winderig en af en toe wat miezerregen. Leuk programma voor de ochtend, de middag zijn we vrij.
We stappen in de bus en doen de rest te voet.

Eerst gaat we naar het historisch museum van Hoi An. Er zijn veel voorwerpen van diverse nationaliteiten. Hoi An is een 16e eeuwse havenplaats en het museum is ondergebracht in een deel van een pagode. Toeristisch gezien mogen we maar 1 pagode bezoeken, en dat wordt niet deze, maar een andere later in de week. In deze streek zijn ze zeer vakbekwaam, we zien er diverse houtsiersnijwerken. Ook vinden we in dit museum allerlei kunstvoorwerpen van de Cham, zoals potten. De deurpanelen zijn prachtig om te zien, met Chinese tekens en uitgesneden uit een stuk hout. Het centrum is sowieso een gezellig heerlijk klein centrum, met heel veel schattige winkeltjes. Omdat Hoi An tot beschermd Unesco dorp behoort, mag er niets meer aan het centrum veranderd worden. Omhoogkijkend zien we de daken die typerend zijn voor Hoi An. Veel van de huizen hebben Chinese invloeden en boven de deuren zien we vaak een YinYang symbool, om de zaken in balans te houden.

Daarna gaan we naar de Chinese gemeenschapshal Phuoc Kien, een van de vijf Chinese gemeenschappen is nog steeds in Hoi An vertegenwoordigd. Deze gemeenschapshal stamt van 1751. Bij de ingang zien we weer de Godin Thien Hau die over zee waakt en drenkelingen redt met haar twee wachters aan haar zijde. Boven de toegangspoort zien we links en rechts een man en vrouw, als je van de andere kant kijkt, zie hen op de rug; YinYang, alles in balans. Er is een miniatuur van de Chinese muur en er hangen weer vele wierookspiralen. De band met de Vietnamezen is hecht, toch wordt aan een huwelijk tussen een Chinees en een Vietnamese geen voorkeur gegeven, dit omdat de kinderen de naam van de vrouw aannemen en op die manier Chinese namen verloren zouden gaan.

We bezoeken ook het l’Atelier Artisanal de Hoi An en de Handicrafts Workshop, hier zien we een kunstenaar aan het werk die in de wortel van bamboe prachtige houtsnijkunstwerken te voorschijn doet komen. Ooko slaapmatten, potten en lakwerk worden hier vervaardigd. Ook hangen er heel veel kleurrijke lampionnen, (zie foto) een feest om te zien. Voor ons wordt een muzikaal optreden verzorgd, mooie muziek met een danser, een zangeres en 2 danseressen met potten op hun hoofd en later met waaiers zeer kunstig in de weer. Het pand is een oud handelshuis van circa 200 jaar oud en is van een Chinese handelaar geweest.

Daarna stappen we een oud koopmanshuis binnen. Het huis is zo gebouwd cq. ingericht dat als het water komt de spullen in veiligheid gebracht kunnen worden. Bovenin zijn open kasten waar bijv.de koopwaar opgeborgen kan worden (Zo’n 5 a 6 keer per jaar komt het water hier behoorlijk hoog en lopen de huizen onder). En de pilaren in het huis zijn onderin van steen, het hout is tropisch hardhout, dat kan wel wat hebben. We zien aan de muren dat het water hier zeker 1,5 meter hoog in de kamer heeft gestaan. Achterin het huis zijn de dochters bezig met het maken en bakken van de White Rose, een specialiteit van Hoi An; een stukje garnaal of garnalenpasta in rijstepapier. De deuren zijn allemaal opengewerkt, in de winter kan het hier echter best koud zijn of winderig. Onderin de deur zitten dichte panelen die naar boven kunnen worden geschoven zodat het opengewerkte stuk gesloten is. Het huis is een karakteristiek huis uit de 18e eeuw en rijkelijk versierd met Chinese ornamenten.

Dan lopen we stukje verder het centrum in en komen bij de overdekte Japanse burg. Deze brug is 400 jaar oud en als vriendschapsband hebben Chinezen, Japanners en Vietnamezen deze brug samen gebouwd. We zien ook hier YinYang tekens en een draak, die met z’n staart naar beneden gericht is afgebeeld. De legende gaat dat de draak onder de grond leeft en als hij met zijn staart zwiept veroorzaakt dat een aardbeving. Op de manier zoals de draak hier is bevestigd kan zijn staart weinig kwaad… Binnen zien we 2 apen bij de ene ingang (beelden dan he) en 2 honden bij de andere ingang (ook beelden), dit omdat veel keizers in het jaar van de aap of het jaar van de hond zijn geboren.

We hebben een leuke lunch in een klein restaurantje. Leuk omdat we zelf van een kaart vijf gerechten mogen uitkiezen. We konden uit de volgende gerechtjes kiezen: stukje vis, witte rijst, groentensoep, loempiaatje, stokbrood met gegrilde gehakt erop (heerlijk!), bami, en nog wat dingen. Daarna vertrekken we weer naar het hotel, waar we dus net zijn aangekomen. Een aantal van ons heeft fietsen gehuurd, om circa 15.00 uur gaan we met een paar op de fiets terug naar het centrum, ff lekker winkeltjes kijken, zuchten bij giga boeddhabeelden, afdingen bij souvenirwinkeltjes, wat drinken op een terrasje en vooral mensen kijken…

Het straatbeeld is hier geweldig: een oude man met vietnamese hoed op lacht zijn tandeloze bekkie bloot, kan amper zijn fiets recht houden, zo vol beladen is ie. Hij stopt voor ons en we mogen een foto maken (zie foto).
Ik zie gehandicapten op een soort handfiets (die ze met een hand kunnen voortbewegen) die Franse en Engelse kranten verkopen, fietstaxi chauffeurs die loom op hun eigen fiets in de zon liggen te sluimeren, twee mannen die zeer fanatiek het Vietnamese schaakspel spelen, een derde, een zonnebrilverkoper zit er op zijn hurken bij, zijn display met brillen achteloos op de grond naast hem, ik zie een heel oud rimpelig vrouwtje die een paraplu als loopstok gebruikt en een zware mand op haar rug heeft, ze glimlacht heel lief naar me. Nog een vrouwtje, tenger en klein die met een bamboejuk met aan weerszijde een zware mand vol fruit over straat loopt. Ik zie Vietnam. Tot morgen.