Dag 6 - Wo. 14 november

We vertrekken om 07.00 uur op weg naar Dalat, we gaan de hoogte in dus naar een wat koudere omgeving. Nou dat vinden wij even helemaal niet erg, wat was het warm in de stad. Om 09.00 hebben we een koffiestop en even later nog een waar we drijvende huizen op een meer zien en mensen in roeiboten die met hun voeten de peddels bedienen. Het is prachtig groen onderweg, de overheid is bezig met een herbebossingstraject om de stand weer terug te krijgen naar die van voor de oorlog, namelijk 5 milj. ha. bos. Tot 1995 werd er volop gejaagd in de bossen (de kruisbogen werden trouwens ook gebruikt om Amerikanen eventueel mee neer te halen...) maar Vietnam is toegetreden tot de landenorganisatie van beschermde diersoorten zoals cheetha's en tijgers. Verderop de route bevindt zich het National Park, waar nog wilde olifanten leven en tien neushoorns, tenminste, de opzichters hebben de pootafdrukken van deze dieren wel gezien, maar ze niet in het echt. Intussen heeft Giang, onze Vietnamese gids de microfoon gepakt en gaat ons wat Vietnamese woordjes leren:
- cam om (kam en krachtig uh), is dank je
- Kinh Chao (tjin ciao - tenminste zoiets...), is hallo, goedemorgen, goedenavond, kortom, een algemene begroeting dus.
- mot, hai, ba, boon, nam is 1,2,3,4 en 5
- mot, hai, ba.... YOOO! is dus gewoon Proost.

Gisterenavond nog even gelachen in het hotel. Ik deed een magic cardtruc met de hotelportiers: zij nemen een getal in gedachten onder 63 en schrijven dat op, ik mag dat niet zien natuurlijk. Dat laat ik ze 6 kaarten met cijfers zien met de vraag of hun nummer daarop staat, en direct daarop kan ik zeggen welk nummer zij hebben opgeschreven. Hilariteit alom, iedereen werd er bij gehaald van personeel, en na nog 4x - want hij geloofde het gewoon niet - heb ik m maar de truc verteld. Natuurlijk gaat het met het nodige theater gepaard met: don't smile, this is serious, I can read your mind, etc.etc. Prachtig vinden ze het. En ze weten zeker hoe het werkt....

Langs de kant zien we veel rieten manden staan. Deze worden tegen betaling meegegeven aan vrachtwagens, zij leveren de manden af bij groothandelaren in Dalat, die vullen de manden met divers koolsoorten, zoals broccoli en de gevulde manden gaan weer terug naar diverse afnemers/winkels.

We rijden nu door de Baoloc pas en gaan de hoogte in. Ik merk het al, mijn oren slaan af en toe dicht. 10 km lang aan weerszijden tropisch regenwoud en op de hellingen zien we koffie- en theestruiken. Robuusta en Arabica koffie wordt er geteeld en... Fox Shit. Jawel. En het is ook nog eens een van de meest exclusieve koffiesoorten in Vietnam. Zal het ff uitleggen: vosje eet bonen van struiken, vosje moet poepje doen, vosje kan bonen niet verteren. Mensen rapen de drollen op (waarschijnlijk met poeplahoepla zakjes, ken je ze?) en gaan de drolletjes drogen. De bonen worden eruit gevist en daarvan wordt dan koffie gemaakt. Een heerlijke sterke koffie voorzien van zomaar gratis uit de natuur verkregen aroma...

We hebben weer heerlijk geluncht, even proberen of ik het me kan herinneren: waterspinaziesoep, witte rijst, gefrituurde kalamaris, soort tjaptjoy met garnalen, gekookte varkensvleesstukjes in een kokossaus met gekookt ei, stukje gefrituurde vis, gegrilde beefstukjes met ui en vers fruit toe. Denk niet dat we heel veel dikker worden hier, want het eten is niet echt vet en bovendien eten we heel regelmatig en bewegen ook wel.

We komen met de bus langs een unieke plek: een katholieke-, een protestantse kerk en een Boeddhistische pagode met een giga Boeddha ervoor, staan naast elkaar op hetzelfde terrein. Mooi toch?
Even verderop stoppen voor een foto, de zon schijnt weer (ja, het regende even, zelfs even een stortbui) en we zien de theepluksters.

Overal langs de kant zien we gele bloemenstruiken, een soort zonnebloempjes. men zegt hier: als deze bloemen bloeien is het droogteseizoen, zijn de uitgebloeid dan begint de natte tijd. We komen langs een van de twee grootste stuwmeren in Vietnam en maken een fotostop.

In Vietnam leven 54 etnische minderheden, een daarvan is de K'ho. We zijn op weg naar een dorp van de K'ho waar de 'haan met de 9 sporen' staat. Haan, haan? Ja een haan, hier komt het verhaal: Bij de K'ho is het gewoonte dat een meisje een jongen ten huwelijk vraagt, de ouders van die jongen vragen dan een bruidschat aan het meisje. Er was toen eens een meisje dat dolverliefd was op een jongen, maar de ouders van die jongen zagen haar niet zo zitten. Dus vroegen ze een onmogelijke bruidsschat: een haan met 9 sporen (die dus niet bestaat, maar he, ik weet niet eens hoeveel sporen hij wel behoort te hebben...) Het meisje, stapelverliefd, trok de wildernis in om die haan voor haar schoonouders te scoren. Nergens te vinden dus. Het meisje valt uiteindelijk uitgeput dood neer. (Lekker sprookje he?) Haar dorpsgenoten waren hier bijzonder pissig over en toen Hanoi iets terug wilde doen voor dit dorp vanwege de Vietcong strijders die hier leven, riep het hele dorp dat ze ter ere van het meisje een standbeeld van een haan met 9 sporten wilde. Zo gezegd. zo gedaan, en daar staan we nu met zijn allen naar de koekeloeren. Wel grappig, al die anekdotes en verhalen achter sommige dingen.

In dit gebied, trouwens in heel Vietnam, ontstaat een steeds grotere kloof tussen rijk en arm. Dat komt omdat de inkomsten niet stijgen, maar de kosten wel door bijv. stijgende olieprijzen waardoor transport en openbaar vervoer steeds duurder wordt.

Buitenlandse bedrijven ondernemen/investeren graag in Vietnam, dat komt omdat ze in dit land mogen produceren tegen kostprijs en daarna exporteren naar eigen land en daar de winst mogen nemen. Vietnam wil daarom zo veel mogelijk arbeidsplaatsen ter beschikking stellen. Trouwens, wist je dat Holland (Halan, spreek uit Haaaaalan), op de 17e plaats staat van landen die investeren/ondernemen in Vietnam?

We zijn in het resort in Dalat aangekomen, wat een verademing, een prachtig park met losse gebouwen waar we allemaal in zijn ondergracht. We hebben een ballroom van een kamer voorzien van alle luxe. We eten in het hotel deze 1e avond en gaan moe maar voldaan te bed. Tot morgen, dan vertel ik wat meer over Dalat.