Dag 8 deel 1 - Vr. 16 november 2007

(Bijna bij, geduld lieve mensen, hoop werk - oja, het is nu zaterdagavond, zojuist nieuwe digitale camera gekocht, hoop nog wat foto's er op te kunnen plaatsen)...

Gisterenavond hebben we echt fantastisch gegeten buiten het hotel, lekker gekruid, smakelijk. Menu ligt in mijn koffer, sorry, typ ik er volgende keer nog bij.
Om 07.30 uur vertrekken we uit Dalat richting Nha Trang. Nog even wat info over Dalat, had je nog tegoed. Dalat wordt ook wel Klein Parijs genoemd in de Franse tijd. Het ligt op een 1500 meter hoog plateau. We hebben het dan ook hartstikke koud! Echt, het voelt als 10 graden, en dat is het volgens mij ook. En dat na de hitte van 35 graden zeker in HCM City. Met vesten aan verschijnen we aan het ontbijt... Rene vertelt dat we nu weer naar de kust afzakken en het dus weer warmer zal gaan worden. Dalat is de tegenhanger van HCM City, de stad heeft als bijnaam Stad van de Eeuwige Lente en dankt dat aan de frisse lucht, de met pijnbomen begroeide heuvels en milde (brrr) temperaturen. De stad heeft prachtige koloniale Franse villa's en kasteeltjes.
Onderweg zien we veel lege villa's staan (Dalat) dit zijn de huizen van de Vietnamezen die na de Franse tijd gevlucht zijn. De regering heeft nog maar onlangs besloten deze villa's niet terug te geven en een projectbureau uit Hanoi is nu in opdracht van de gemeente Dalat bezig de vaak verwilderde villa's te renoveren.
Onderweg stoppen we bij de Linh Phuoc Pagode, daar hebben ze van 12.000 bierflesjes (lege dus he) een 49 meter lange drank gemaakt met een doorsnee van 1,20 meter. Onder de kop een beeld van de Boeddha van de Toekomst. Totaal is hier 12 jaar aan gewerkt. Er naast zien we de reincarnatietoren, ook een
prachtig stuk bouwwerk, in de toren hangt een gigantische bronzen bel van 6.500 kg, we kunnen de bel niet zo goed zien helaas. Binnen vinden we nog de Boeddha met de 1000 handen en de 1000 ogen, een bodhisatva (verlichte die er voor gekozen heeft om de menselijke gedaante aan te houden om zo te mensheid te helpen - die 1000 ogen en handen helpen m daar natuurlijk een handje extra bij om een extra oogje in het zeil te houden, voel je m?)
Voor de poort zien we trouwens weer de boze Boeddha en de lachende Boeddha. Binnen in de pagode wordt het levensverhaal van Boeddha langs de wanden in prachtige schilderingen weergegeven. Overal zie je lotusbloemen afgebeeld, die staan voor reinheid en zuiverheid. Rondom de Boeddha met de 1000 ogen/handen onderscheiden we vier kleuren, die staan voor de 4 rassen in de wereld: negers, aziaten, indianen en blanken. Mooi om te zien allemaal. In de bus weer maken we nog een fotostop in de hooglanden voor de terrasvorming, net Indonesie, we mogen de bus uit en een lekker stuk wandelen om van het uitzicht te genieten. De bus zal dan over 20 minuutjes als een 'soort bezemwagen' achterop komen rijden en ons oppikken. Adrie en Carla lopen al snel als kopgroep lekker stevig potje door. Heerlijk, niksnie-slenteren, doorstappen. We hebben geen Tai Chi gedaan vanochtend, dus moeten toch even wat sportiefs doen.
Terug in de bus komen we langs een stuwmeer, aardig verhaaltje hoe dit ontstaan is. Er was lange tijd geen regen en droogte was funest voor de boeren. Een boer liet het niet op zich zitten en ging de bergen in om tot de goden te bidden dat er regen zou komen. De boerin bleef thuis op haar man wachten. En wachten, en wachten. Boertje kwam niet terug, boerin ging zoeken en vond boertje dood in de bergen. En toen is ze zo onwijs gaan huilen... dat (nee niet het meer ontstond, dat dacht ik eerst ook), de goden zoveel medelijden met haar kregen dat ze het even heel lang lekker hard hebben laten regenen en zo is dus het meer ontstaan. Dus als je een vijvertje in je tuin wilt, weet je wat je te doen staat.

Even serieus: in dit gebied worden nog 1.600 Amerikaanse soldaten vermist. Levend of dood. Er zijn er verdwenen, los lopen in de bossen, gedeserteerd zijn, of overleden. Een aantal is ook in het criminele circuit terecht gekomen, die houden zich natuurlijk schuil, kun je snappen. De US krijgt veel medewerking van Vietnam om deze mensen te zoeken. De US wil namelijk iedere US soldaat terug in eigen land begraven of weten waar ze zijn. Een jaar of vier geleden is een helicopter met US militairen samen met 2 officials van Vietnam nog verongelukt in dit gebied, omdat ze met de wieken te dicht langs een bergwand gingen.

Ook zien we onderweg 2 gigantische waterbuizen die helemaal van boven de vallei inzakken, de buizen komen uit het stuwmeer, het water dat er door heen gesluisd wordt is voor bevloeiing van het land en voor de electriciteits(kracht)centrale.

Rene vertelt over het onderwijs in Vietnam. Kinderen gaan 5 jaar naar de basisschool vanaf hun 6e jaar, daarna naar het vervolgonderwijs, 4 jaar en dan eventueel naar hoger onderweg 3 a 4 jaar. Basis en vervolg is verplicht, maar de Vietnamese regering knijpt wel een oogje dicht als er kinderen zijn die alleen de basisschool volgen omdat ze daarna hun ouders bijv. bij de oogst moeten gaan helpen. Ouders hoeven basisonderwijs en vervolgonderwijs niet te betalen, wel het lesmateriaal, wat op zo'n 400.000 Dong per jaar neerkomt (zo'n Euro 20 per jaar)
Kinderen die naar de universiteit willen moeten worden uitgeloot. In Dalat is een universiteit waar jaarlijks zo'n 20.000 studenten zich voor inschrijven, slechts 10% kan worden toegelaten.

Wetenswaardigheidje: onze reis zal zo'n 4.300 km bedragen met alle uitstapjes erbij. Als we in Hanoi aankomen, gaat de bus leeg terug (met Rene, die de juiste instelling heeft met 'samen uit/samen thuis' zij rijden dan in een keer terug over de snelwegen en dan is de afstand totaal 1.730 km. Om je een voorstelling te geven: wij zijn vorig jaar naar ons pleeggezin in Bosnie gereden vanuit Nederland en dat was 1.500 km.

De volgende info is giga scheef gekrabbel, je moet je voorstellen dat ik achterin de bus mee zitten schrijven terwijl deze over de nodige hobbels gaat en haarspeldbochten neemt, we rijden namelijk in een pas. Medereizigers hebben het al over 'ons kantoor op de achterbank', daar begint het wel op te lijken, hahaha.

Vietnam is een trots land, je moet niet vergeten dat zij drie grote mogendheden heeft weerstaan: China, Frankrijk en USA. Een inval van Mongolie is voorkomen door de Vietnamese generaal Tran Hung Dao. Ook een mooi vernuftig stukje verdedigingstechniek: Tran zag de boten van de Mongolen aankomen en dacht die gaan hier even niet aan land komen, want daar ga ik een stokje voor steken. Dat werden hele grote stokken, want Tran liet heel veel palen net onder het oppervlak van het water aan de kust in zee slaan. De schepen ging voor de kust voor anker I(en voor de bijl), want toen heb eb werd en het water zakte, kantelden de boten. Ha! Toen liet Tran voor de zekerheid ook nog wat mangrovebosjes langs de kustlijn in de fik steken en de Mongolen waren overwonnen.

Nog een leuk verhaaltje: onderweg zien we een grote rotspartij waar een gezicht in lijkt te bestaan, dit is het gezicht van Koning Hung.
En wie was dat dan wel? Hung was het 100ste kind van een fee en een draak. Zit zo: fee en draak gingen trouwen en kregen 100 kinderen. Maar ze raakten uitgekeken op elkaar en gingen scheiden: de draak ging met 50 van hun kinderen naar de kust en feelief met 49 kinderen naar het Nirvana, het kind dat overbleef was Koning Hung.
Nog even een losse flodder/krabbel tussendoor: Verdeling Noord en Zuid-Vietnam: de grens is op de 17e breedtegraad bepaald. Mensen hadden 6 maanden te tijd om te kiezen of ze in Zuid (voornamelijk katholiek) of in Noord (communistisch) wilden leven.

De rubberbomen (en trouwens ook cashewbomen, mmm lekker, maar nog geen cashew gezien, behalve in een klein zakje van 9000 Dong bij de minibar), zijn hier gekomen door Alexander Yersin. Yersin was een franse arts (die ook de veroorzaker van de pestbacterie ontdekte), hij nam de rubberzaadjes mee uit de botanische tuinen van Singapore en heeft deze in de Centrale Hooglanden in 1898 geplant.
Hedentendage is rubber exportartikel nummer 1 met 1,2 miljoen omzet. Vroeger werd het hout van deze bomen dat redelijk zacht is gebruikt voor o.a. grafkisten, tegenwoordig, met nodige nieuwe hedendaagse chemische technieken/processen wordt het hout ook voor de meubelindustrie gebruikt. De grootste afnemer van rubber is China. In Vietnam zelf gebruiken ze het hout voor matrassen, voor banden en in de medische industrie. De grond die we hier zien is rood, dit komt door een vulkaan uitbarsting van toen wij er nog niet waren, namelijk 250 miljoen jaar geleden. Deze rode grond is zeer vruchtbaar maar wordt ook gebruikt voor bijv. erfafscheidingen. Langs de kanten zien we veel dunne platen hout te drogen liggen, die een geen rubber, maar een andere zachte houtsoort die weer wordt gebruikt voor triplex/multiplex.

We stoppen bij de Chamtorens. Morgen hier meer over, het is nu 22.30 uur zaterdagavond. Morgenochtend moeten we om 06.00 uur ontbijten dus gegroet en welterusten.