Laatste dag (28)- Do. 6 december 2007

Lieve mensen we komen aan het einde, dit is mijn laatste berichtje,vandaag donderdag 6 december hebben we vrije dag en gaan we 's middags nog even de stad in. 's Avonds afscheidsdiner en vrijdagochtend om 11.45 uur van de kamer af, richting luchthaven waar we onderweg eerst nog uitgebreid gaan lunchen met elkaar (soort buffet met 60 keuzes waaronder pizza, dus Dik wou wel dat het al vrijdag was).
Sapa komt vast goed terecht, of bij een gezin hier in Hanoi anders in Dalat bij schoonzus van Rene...

Dank voor het meelezen, meeleven, mailtjes en reacties en dat iedereen weer veilig thuis mag komen. Wij verheugen ons er wel weer op naar huis te gaan, lekker de gezellige tijd in toch?

mede namens Dik, groet van
Car

Dag 27 - Wo. 5 december 2007

Prachtig hotel in Hanoi, Eef, Reina/Adrie, Dik en ik en de 2 anderen die in Sapa in de kleinere mindere kamers hebben gezeten hebben nu de mooiste kamer. Onze kamer is een balzaal met 2 bedden en een balkon. Sapa rent hier vrolijk rond.
Vanmorgen na ontbijt op pad gegaan, we zijn de hele dag weggeweest. Eerst naar het mausoleum van Ho Chi Minh, een deel van de groep gaat in de rij om langs zijn gebalsemde lichaam te lopen, de anderen gaan met Rene mee buitenkant bekijken. Dik en ik zijn binnen geweest, heel eerbetoon voor die man hoor. Met allerlei wachters er om heen, je mag niets mee naar binnen nemen, geen tasje, telefoon, camera, niets... Vond het heel indrukwekkend. De bouwstenen van dit gebouw zijn uit heel Vietnam gekomen. Iedere Vietnamees wil hier 1x in zijn leven naar toe, in de zomermaanden komen er dan ook tienduizenden tegelijk.

We bezoeken ook het presidentieel paleis waar HCM eigenlijk helemaal niet wilde wonen, de man was heel eenvoudig. Hij verbleef daarom in de bijvertrekken van de bedienden, ook daar zijn we geweest. Hij heeft hier van 1954-1958 gewoond. (Pres.Clinton is hier in 1999 of 2000 ook nog geweest.)

Daarna naar zijn huis geweest dat gebouwd naar een huis van de Thy, op palen dus. De Amerikanen hebben nooit geweten dat hij zo dichtbij in Hanoi woonde/werkte. Hier heeft hij vanaf 1958 tot aan zijn dood in 1969 gewerkt en gewoond.

We bezoeken ook de eenzuilige pagode (ergens in dit verslag van 30 dagen staat eenzame pagode, bij de militaire begraafplaats met slachtoffers Hanoi, dit moet dus eenzuilige zijn...) Deze pagode is in 1049 gebouwd onder het Ly-regime.
Ook gaan we naar het monument voor de onbekende soldaar en aansluitend naar de Tempel van de Literatuur (Van Mieu tempel) uit 1070. Deze tempel is opgedragen aan Confucius (551 v Chr - 479 v Chr), we zien een groot beeld van hem met 2 van zijn beste leerlingen naast hem. In deze tempel vinden we 82 schildpadden beelden met steles erop (gegraveerde platen) waarop de namen van de 82 afgestudeerde doctorandussen staan die hier staatsexamen hebben gedaan. Sinds 1980 is de tempel van de literatuur uit gebruik en verhuisd naar Hue (hebben we toen langs de Perfume rivier kunnen zien).

We bezoeken ook de Ngoc Son tempel (1125 - 1400 Tran dynastie) waar Generaal Tran Hung Bao wordt vereerd als held van het land. Dat is die generaal die de mangrove bosjes aan de kust in de fik stak en palen schuin onder water plaatste). Daar gaat ook een legende over. De generaal kreeg het zwaard waarmee hij overwon van de goden: een deel van het zwaard viste hij op en het andere deel kreeg hij erbij. Toen de strijd gewonnen was werd Tran benaderd door een gigantische schildpad die uit het water omhoog kwam. Deze schildpad wilde het zwaard hebben om het terug te brengen naar de eigenaar. Tran heeft het zwaard overdwars in de bek van de schildpad gedaan en het dier verdween voor altijd in de diepte. Nog steeds ziet men af en toe schildpadden in het Hoan Kiem meer, het belangrijkste meer van Hanoi, hoewel dat niet zou kunnen vanwege zoetwater. En, tijdens een van de US bombardementen is ook een hele grote schildpad boven komen drijven, met lengte van 2 meter, deze is opgezet en ergens in een museum te bekijken.

Na nog een heerlijke ijskoffie op een terrasje zijn we naar het beroemde waterpoppentheater van Vietnam gegaan, zij reizen de hele wereld over, leuke kleine sprookjes met poppen in/op het water die vanaf de achterkant met stokken bediend worden door mensen achter een gordijn, begeleid met live muziek en zangeressen, hartstikke leuk om te zien. Toen nog even door de stad gewandeld, lekkere shake op het dakterras (7 trappen op) van City View en daarna lekker diner in een gezellig restaurantje dat ook door Lonely Planet wordt aanbevolen. Met de bus terug, Sapa ligt heerlijk achter Dung te slapen als ik instap. Hij heeft Dung wakker gehouden toen die 's middags tukje wilde doen.

In Hanoi staan trouwes veel gebouwen nog uit de Franse tijd die nu vaak door ambassades worden gebruikt. Het is een prachtige lekker drukke stad, morgen hebben we vrij en gaan we eerst de koffers herinrichten en wegen (koffers echt max 21 en handtas max 6 - dat gaan wij niet redden met het hoofd van Ome Ho...).
De sfeer in de groep is gelukkig grotendeels terug, zou toch jammer zijn geweest anders.

Groet

Dag 26 - Di. 4 december 2007

Was niet zo'n gezellige dag omdat maandagavond wat onenigheid ontstond rondom het fooienverdeelsysteem. Ga er niet te diep op in, hoort het ook bij zal ik maar zeggen...

's Avonds in hotel zin gemaakt om toch het Sinterklaasfeest door te laten gaan, hoewel de opzet van het idee natuurlijk anders bedoeld was; een stukje Nederland voor Rene en een stuk traditie voor chauffeur, bijrijder en gids. Laatste vier waren helaas niet aanwezig. Het werd toch een gezellige avond en het moet gezegd: de cadeautjes (opdracht was voor 30.000 Dong max. iets te kopen) waren zeer divers en origineel!

Wat wel absoluut topper van de dag is; SAPA... nee niet de stad die we net verlaten hebben, maar 'ons' hondje. We hebben een kleine pup de bus ingesmokkeld die we vannacht al op onze kamer hadden en die als we m hadden achtergelaten dood zou zijn gegaan. Moeder heeft m afgestoten, ze heeft 3 puppies, en eigenaar wilde er vanaf vanwege bijgeloof om pootje wat niet helemaal oke is (zit een vergroeinkje aan, that's all). Kreeg m met doos en al mee. Denk dat ie 5 a 6 weken oud is, een klein levendig, ondeugend lief ding. Bij eerste stop, ruim 3,5 uur later pas aan rest laten zien. Van Rene mag ie mee, 'kan ook niet anders natuurlijk'. Ik weet dat hij ook een onwijze dierenvriend is en ook Rene is gelijk gecharmeerd van Sapa, Hele bus is gek met hem, met name Dung onze chauffeur. Rene heeft zoveel contacten in Vietnam en Hanoi dat ie vast wel een adresje vindt. Hij wist waarschijnlijk ook wel iemand in Hanoi. Wij zullen m in Hanoi hotel insmokkelen, overdag met stadstour past Dung op m... komt helemaal goed. Druppel op een gloeiende plaat zei iemand tegen me... kan zijn, maar het is dan wel mijn druppel.

Dag 25 - Ma. 3 december 2007

Gisteren einde dag bij hotel in Sapa aangekomen, het is hier minder koud dan in Bac Ha, of we raken er aan gewend. We zitten verdeeld over 3 hotels, er zijn lootjes getrokken voor de 2 kamers in het middelste hotel, de rest gaat in het nieuwe hotel en wij (Reina/Adrie, Eef en wij zelf) hebben ons opgeofferd om in de mindere kamers te gaan. Laten we zeggen dat ze authentiek Vietnamees waren, met een houten vloer net zoals thuis, een opengewerkte kast, gordijnen met doorkijkkantjes, en best geslapen. Ook een kacheltje op de kamer, dus lekker warm gemaakt. Vanmorgen om 09.00 uur weer en wandeling gemaakt, zwaar!! Eerst heel veel afdalen naar het Fansipan dal naar CatCat een nederzetting van de Black H'Mong groepering. We hebben daar ook een huis van de Black H'Mong bezocht. Rene vertelt dat wanneer iemand in zo'n huis is overleden deze persoon rechtop op een plank in het huis tegen de hoofdpilaar wordt gezet en dan nog 3 a 4 dagen gewoon wordt gevoerd met eten en drinken. Daarna wordt hij/zij begraven in het berggebied onder een stapel stenen. Als er een zieke in huis is of stervende, dan wordt een grote tak voor het huis rechtop in de grond gezet, iedereen weet dan dat bezoek even niet gewenst is. Wanneer een baby overlijdt kent men ook tradities. Binnen de Flower H'Mong houdt met dit geheim, de placenta wordt onder de dakpannen begraven waar het door insecten en de tijd uiteindelijk zal vergaan. Bij de Black H'Mong begraven ze de placenta van een jongetje onder de hoofdpilaar in het huis symboliserend stamhouder. De placenta van een meisje wordt onder het bed van de ouders begraven, symboliserend vruchtbaarheid.

De tocht naar beneden is prachtig, maar zwaar, Rene stelt een alternatieve route voor waarbij we wat moeten klimmen over grote stenen en over wat bamboepalen die over een beekje zijn gelegd (niet echt een brug dus) moeten om aan andere kant te komen. We gaan allemaal mee (een paar van de groep zijn trouwens niet meegegaan, die zijn in het stadje gebleven). Het is zeker de moeite waard, prachtige uitzichten en hele mooie natuur. Onwijs dikke bamboebomen, waar tussen door kijkend prachtige rijstvelden (en rozenteelt) te zien zijn.

Typerend voor de Vietnamese vindingrijkheid: bij de watervalletjes zien we een houten bakje dat wanneer het vol met water loopt omklapt, het bakje komt dan weer met een klap omlaag, onder aan het bakje zit een houten spies en die klapt dan boven op de rijst waarbij de schilfers/kaf er uit geslagen wordt.

Beneden in het dal zien we ook het voormalige Franse waterkrachtstation. En dan komt de tocht om hoog natuurlijk, logisch he, wat je afdaalt moet je ook weer op. Ik wil niet veel zeggen maar ik denk dat het toch ruim 600 treden zijn geweest. Best heftig dus. Paar keer uitgerust onderweg (en word je ingehaald door Joop en Hennie van 80 jaar--- aaarrgghhhh). Terug zijn Dik en ik achterop de motor gebracht naar het hotel, ook leuk om mee te maken.

De lunch was bijzonder, Vietnamese hotpot (voor insiders: onze bamisoep, iets ingewikkelder), een grote pan met bouillon met daarin heel veel groenten, uien, etc. wordt op een warmhoudplaat op tafel gezet, daarnaast een schaal met garnalen, inktvis, kip en rund in reepjes om in de bouillon te doen, ook kleine zakjes bamisoep (de noodles)gaan er in. Kortom: helemaal naar onze zin (hoewel er altijd zijn die het niet lekker vinden en dat mag ook).

's Middags vrij, Dik en ik zijn alletwee snipverkouden (keelpijn van stof, airco) en zijn ff een uurtje gaan maffen. Einde middag naar marktje geweest en nu dus internet om jullie weer op de hoogte te brengen. Nu even geen foto's, advies van Rene was om in Sapa hotel niet de USB poort te gebruiken, heeft zelf giga virussen opgelopen hier op zijn stick. Morgen hebben we een hele lange reisdag voor de boeg, we gaan om 04.30 uur op en om 06.00 uur vertrekken we richting Hanoi, waar het hoera,hoera 26 graden is (hebben we net gezien op internet). We komen daar om 19.30 uur aan en dan diner (en we gaan Sinterklaas vieren, daarover morgen of overmorgen meer..)

Oja, ik kon de weblog weer zien en ook alle reacties lezen, dank voor de lieve felicitatiewensen op 27 november!

Dag 24 - Zo. 2 december

Het is nu zondagochtend 11.30 uur en we gaan zo lunchen en daarna in de bus voor de 110 km reis naar Sapa. Even snel berichtje op de weblog...
Ergens onderweg stappen we over in onze grote bus weer en hebben we onze koffers ook weer terug. Zal wel lekker zijn, drie dagen zelfde broek (nee, geen onderbroek, die hadden we schoon bij ons) toch wel lekker om weer eens lekker op te frissen. Vanmorgen om 07.00 uur ontbijt en toen een ochtendwandeling van circa 7 km. gemaakt naar het dorpje Bang Pho(Flower H'Mong). Rene zei dat er wat lichte stijging in de weg zou zitten, dat die stijging zo'n 6 km lang was zei hij er niet bij, manmanman, dat is moeilijk lopen hier in de ijle lucht, we zijn vrij hoog. Tenminste, een paar hebben er best moeite mee. (ik ook hoor, ben niet zo goed in klimwerk... maar op de het vlakke land loop ik iedereen er uit, dat je dat maar weet...)

We zijn de 'contrabeweging' vanmorgen waarbij we de kleurrijke Flower H'Mong op weg naar de markt tegemoet lopen. Ze lopen met varkens, karbouwen/buffels, honden, kippen, jerrycans met rijstwijn, allerlei fruit, zoals de susuvrucht in grote manden op hun rug... Leuk om te zien. Hier wordt dus onderweg al van alles verhandeld zodat de goede kwaliteiten vaak de markt niet eens halen. Sterker nog, sommigen kunnen halverwege al weer naar huis, leeggekocht.

We zijn op bezoek gegaan bij Meneer Ho. Meneer Ho heeft een vooraanstaande positie in de H'Mong gemeenschap, hij wordt vaak als soort dorpsoudste/adviseur geraadpleegd, weet heel veel en stookt de beste rijstwijn van de streek (60%). We mogen met zijn allen naar binnen bij het gezin Ho en krijgen de rijstwijn, allemaal uit hetzelfde glaasje, niet moeilijk doen.
Weigeren zit er niet in, tenzij je zegt dat je medicijnen slikt, dat is de enige reden dat hij je voorbij loopt. Ik laat m gewoon ' de pil' zien en hij loopt door. Maar binnen no time heeft hij door dat Dik die aan de andere kant zit, bij mij hoort en die krijgt er 4 achterover te drukken (bottoms op he!) en hij komt mij toch nog een glaasje brengen. Sterk spul! Je voelt het zakken, de paar km terug zal ik wel terug zweven. Meneer Ho is onder de indruk van Dik en gaat graag met hem op de foto (zie foto dus). Hij geeft ook nog een demonstratie van het dansen met de stok met munten. En speelt de Canfluit waar ook weer hele speciale pasjes in het rond gedanst bij worden. Hier heeft hij 7 jaar op gestudeerd. Rene heeft eretitel in dit gezin, hij moet meneer Ho vader noemen en meneer Ho noemt hem zoon, dat betekent dus ook drinken! Er is een behoorlijke traditie hier wat drinken betreft: kom je te laat dat moet je wat de rest al gedronken heeft bijdrinken, ga je eerder weg dan moet je dat wat de anderen nog denken te gaan drinken voordrinken. Rene heeft een zak snoep voor de kinderen, koek voor de vrouwen en sigaretten voor de mannen bij zich dat op het altaar ter verering van de voorouders wordt neergelegd.

Bij terugkomst om half 11 zijn we nog naar de markt gelopen waar diverse etnische minderheden hun waren te koop aanbieden of komen kopen. Hartstikke druk en we krijgen het advies mee om net zo hard terug te duwen als je vooruit wil komen. Deze mensen duwen hun eigen volk ook opzij als ze er door moeten. Moet er even aan wennen om zo'n vrouwtje wat niet doorloopt opzij te duwen, maar zij doet het net zo hard bij mij als ze besluit om te draaien. Ik krijg me toch een oplawaai, opzij!

Terug drinken we koffie aan de overkant en straks hebben we lunch in de 'kantine' waar we de eerste avond diner hadden. Dan in de bus en op naar Sapa, de een na laatste bestemming. Hier was het behoorlijk koud 's avonds, overdag gaat het wel, en zeker als je lange wandelingen maakt lopen de druppels als snel over je rug.

Ik kan nog steeds niet zelf op de weblog komen, misschien vanavond in Sapa. Mocht je een dringend berichtje achter willen laten, mail anders naar cmehofland@wanadoo.nl
Groet, tot morgen of vanavond

Dag 23 - Za. 1 december 2007

Vanmorgen lekker relaxed ontbijtje, heerlijk geslapen onder kilo's dekbed. Vanmorgen twee puppies gered. Ze waren met een dun koord om hun nek en een stalen ketting vastgebonden, maar ze waren door het draaien en spelen helemaal in elkaar gekomen en stikten bijna! De koordjes zaten zo strak om hun nek dat ik mijn nagel er niet eens onder kon krijgen. Gelukkig had Fred een mes bij zich en Adrie en ik hebben ze bevrijd. De beestjes waren zo dankbaar! (zie foto). Als ik nu aankom rent die kleine witte meteen naar me toe. Ik heb de man van wie de hondjes zijn er op aangesproken, of het helpt weet ik niet. 's Lands wijs, 's lands eer meldde ik gisteren, maar daar heeft dit niets mee te maken, dit is puur mishandeling. Gelukkig heb ik ook moederhond gezien die me met een hartelijke lik over mijn hand kwam bedanken, leek het wel. Zij zorgt wel voor ze, als ze naar de drukke weg loopt en de kleintjes achter haar aan, snauwt ze ze af, zodat ze terug gaan.

Eerst gaan we met het kleine busje naar de markt in CanCau, waar de Flower H'Mong samenkomt. Deze markt is niet alleen een verkoopplaats, maar ook een ontmoetingsplaats waar mannen met elkaar rijstwijn drinken en de waterpijp roken, jongeren elkaar ontmoeten en vrouwen hun mooiste kleurrijke kleding aantrekken. Werkelijk een sensatie om in rond te lopen. Onderweg zien we al veel Flower H'Mong op weg gaan naar de markt. Er wordt van alles verkocht en keurig in secties ingedeeld: links van de weg zitten dames van alles te bakken op kooktoestellen, links vind je honderden gekleurde prachtige stoffen, onderaan is het 'restaurant' waar verse varkens worden aangesneden, gebraden en in een soort bamisoep worden verwerkt. Het ziet er smakelijk uit zoals ze zitten te eten met elkaar. Iets hogerop vind je de paarden, varkentjes, buffels/karbouwen. (zie foto). Op de terugweg nog een paar mooie foto's gemaakt vanaf het hoogste punt (1200 meter). De huizen hier zijn vaak van klei gemaakt. Deze klei wordt in een soort bekisting gekieperd en dan heel goed aangestampt, daarna wordt de bekisting verwijderd (alsof je een cake uit een bakvorm haalt) en de blokken worden op elkaar gestapeld. Een goed aangestampt huis gaat zo'n 100 jaar mee.
De bergen zijn werkelijk tot aan de toppen bewerkt met van alles en nog wat, van mais, natte rijst en droge rijst tot thee. De Fransen noemden de Flower H'Mong Meo (kat) omdat ze op katachtige manier tegen de bergen opklimmen. Het is ook ongelooflijk om te zien hoe vooral de kleintjes op blote voetjes over de velden rennen en tegen de bergwanden oplopen.

Onderweg ook nog gelachen, we zitten in een 29-persoons busje met 30 man. Onze chauffeur ziet even verderop politiepost. Bus stopt, Tuan onze bijrijder eruit, die gaat lopen, om de hoek stoppen we en Tuan stapt weer in... dat gebeurt 2x.

Daarna lunch aan de overkant gehad, best lekker. En met Bon, een lokale gids zijn we met 15 uit de groep een wandeling van zo'n 14 km. gaan maken, half 2 vertrokken we en om half 5 waren we terug. Door de dorpen gegaan van de Flower H'Mong en de Thy people, heel veel kinderen onderweg die meteen naar ons toe kwamen rennen. Geweldig zoals ze hier met de kids omgaan. Kleine broertjes en zusjes worden door iets oudere broertjes en zusjes op de rug gedragen. Vanavond om 1900 uur diner aan de overkant en daarna op tijd naar bed. Morgenochtend weer een wandeling om 08.00 uur daarna gaan we naar de markt waar diverse etnische minderheden bij elkaar komen.

Tot morgen! (Ik kan nog steeds niet zelf op de weblog kijken dus helaas jullie berichtjes/reacties niet doorgeven... wellicht morgenavond in Sapa beter).